၂၀၁၂ ခုနှစ်က စတင်ဖြစ်ပွားခဲ့သော အဖြစ်အပျက်များကြောင့် နေအိမ်၊ အဆောက်အဦး အမြောက်အများ ပျက်စီးပြီး ရခိုင်လူမျိုးများ၊ ဟိန္ဒူဘာသာဝင်များအပါအဝင် ဘင်္ဂလီလူမျိုးများစွာလည်း ဒုက္ခသည်စခန်းများတွင် ခိုလှုံခဲ့ရသည်။ ယင်းစခန်းများတွင် ခိုလှုံနေထိုင်နေသည့် ဒုက္ခသည်များသည် စိတ်မွန်းကျပ်မှုများ၊ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အခွင့်အလမ်း လုံလောက်စွာ မရရှိမှုများနှင့်ဖြတ်သန်းနေကြသည်။

ခြေတွေလက်တွေခုတ်ဖြတ်ခံထားတဲ့ အလောင်းတွေပေါ်က အစိမ်းရောင်၊ အနီရောင်လက်ကောက်လေးတွေနဲ့ ငွေရောင်ကြိုးကလေးတွေဟာ ပုတ်နံ့ထွက်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေကို မှန်းဆရခက်ခဲ့ပေမယ့်  ဟိန္ဒူလူမျိုးတွေအဖြစ် ဖော်ထုတ်ပြသနေပါတယ်။ ရုပ်လောင်းတွေမှာ ကျန်ရှိခဲ့တဲ့ လက်ကောက်တွေကို ကြည့်ပြီး ညီမဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို မှတ်မိတာဖြစ်တယ်လို့မာဒူးရီ (ခမောင်းဆိပ်တောင်ရွာ) က ဆိုပါတယ်။

မူလရှိရင်းစွဲအမည်ဖြစ်သည့် ဘင်္ဂလီဟူသော အမည်ကိုဖျောက်၍ ၁၉၅၁ ခုနှစ်တွင် ဘင်္ဂလီပညာတတ်အသိုင်း အဝန်းတစ်စုက “ရိုဟင်ဂျာ”ဟူသော အမည်သစ်တစ်ခုကို ထီထွင်ဖန်တီးလိုက်ကြသည်။ ၎င်းဘင်္ဂလီများမှာ မြန်မာနိုင်ငံဗြိတိသျှလက်အောက် ကျရောက်နေစဉ်တွင် လယ်ယာစီးပွားရေး တိုးချဲ့လုပ်ကိုင်ရန်အတွက် ဘင်္ဂလား ဒေ့ရှ်နိုင်ငံမှ မောင်တော၊ ဘူးသီးတောင်မြို့နယ်များသို့ ဗြိတိသျှအာဏာပိုင်တို့က ခေါ်သွင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဗြိတိသျှတို့၏ ဆန်စပါးထုတ်လုပ်ရာတွင် အလုပ်သမား များပြားစွာ လိုအပ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်မှ ဘင်္ဂလီအလုပ်သမားများကို ရာသီအလိုက် ခေါ်သွင်းခဲ့ကြသည်။ ယင်းမှ တစ်ဆင့် ရခိုင်ပြည်နယ်အတွင်းသို့ ဘင်္ဂလီလူမျိုးများသည် တဖြည်းဖြည်း ဝင်ရောက်မှု များလာခဲ့သည်။

ရခိုင်ပြည်လွှတ်တော်၏ ဒုတိယလွှတ်တော်သက်တမ်းသည် ယခုဆိုလျှင် အချိန်ကာလအားဖြင့် တစ်နှစ်ကျော် ကာလကြာမြင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ယင်းကဲ့သို့ ဖြတ်သန်းလာသည့်အထဲတွင် ရခိုင်ပြည်နယ် လွှတ်တော်အနေဖြင့် ရခိုင်ပြည်သူလူထုအတွက် မည်ကဲ့သို့သောအရာများကို လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ပြီး မည်ကဲ့သို့သော ကိစ္စရပ်များကို စွမ်းဆောင်ပေးနိုင်ခဲ့သနည်း။ မည်ကဲ့သို့သော စိန်ခေါ်မှုများကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသလဲ။ စိတ်ဝင်တစား စောင့်ကြည့်သူများလည်း ရှိနေသည်။ ပြည်သူများအနေဖြင့်လည်း လွှတ်တော်၏ အခန်းကဏ္ဍအား ပို၍ပီပြင်စွာ နားလည်ချင်သည့် ဆန္ဒများလည်း ရှိလာကြသည်။

ကျာက်ဖြူ၊ ရခိုင်ပြည်နယ် (Myanmar Now) - ကျောက်ဖြူမြို့နယ်၊ ပန်းဒူမ ကျေးရွာဝန်းကျင်တွင် ရေအပြည့် ဖုံးလွှမ်းနေသည့် လယ်ကွင်းများနှင့် ပုစွန်ကန်များကိုတွေ့ရသည်။ ပင်လယ်ဒီရေကလည်း ကျိုးပျက်နေသော တာဘောင်များကြားမှ ဝင်ထွက်နေသည်။

ပြောင်းလဲခြင်းနိယာမ သဘောတရားအတိုင်း အစိုးရနှစ်ဆက်တိုင် တာဝန်ယူခဲ့ဖူးသော ရခိုင်ပြည်နယ် နယ်စပ်ရေးရာဝန်ကြီး ဗိုလ်မှူးကြီး ထိန်လင်း၏ တာဝန်ကို ဗိုလ်မှူးကြီး ဖုန်းတင့်က နေရာယူလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ၂၀၁၂ နောက်ပိုင်းတွင် ရခိုင်ပြည်နယ်သည် ရှိရင်းနိမိတ်ပုံများထက် ပြဿနာများကိုအကြောင်းပြု၍ ကမ္ဘာကျော်ခဲ့သော နေရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ယင်းဒေသတွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သော ရာထူးများအနက် နယ်စပ်ရေးရာဝန်ကြီး၏ အာရုံစူးစိုက်ခံရမှုသည် ရခိုင်တွင်ဖြစ်ပွားသော ပြဿနာများနှင့် တိုက်ရိုက်အချိုးကျခဲ့သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

၁၉၆၂ ခုနှစ် အာဏာသိမ်းပြီးတဲ့အချိန်ကနေ ၂၀၁၀ ခုနှစ်အထိ ကာလတွေဟာ တပ်မတော်အစိုးရ အုပ်ချုပ်ခဲ့တဲ့ ကာလတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီကာလ တစ်လျှောက်လုံးကို မြန်မာပြည်သူတွေက စစ်အုပ်ချုပ်ရေးကာလလို့ပဲ သုံးနှုန်းခဲ့ကြပါတယ်။ တပ်မတော်အစိုးရ အုပ်ချုပ်မှုယန္တရား အရှိန်မြင့်လာခဲ့တာကတော့ နိုင်ငံရဲ့ အကြီးမားဆုံးအနိဌာရုံ သက္ကရာဇ်ဖြစ်တဲ့ ၁၉၈၈ ခု အာဏာသိမ်းမှု နောက်ပိုင်းမှာပါ။

ရခိုင်ဒေသမှာ သွေးလွန်တုပ်ကွေးရောဂါဖြစ်ပွားသူ ၆၃၀ ကျော်အထိရှိလာတဲ့ ကျန်းမာရေးသတင်းဆိုးဟာ ရခိုင်ဒေသက ပြည်သူတွေကို စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စရာ ကိန်းဂဏန်းတစ်ခုအဖြစ် သယ်ဆောင်လာပါတယ်။ ဒီလိုစိုးရိမ်နေတဲ့ ပြည်သူတွေထဲမှာ နှစ်နှစ်အရွယ် သမီးလေးတစ်ဦးကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ မရွှေရည်လည်းပါပါတယ်။ သွေးလွန်တုပ်ကွေးရောဂါကို သူအနေနဲ့ သမီးဖြစ်သူကို မဖြစ်ပွားရအောင် ကာကွယ်လိုပေမယ့် မြို့ထဲမှာပိတ်ဆို့နေတဲ့ ရေနုတ်မြောင်းတွေနဲ့ချောင်းတွေက ပြသနာပဲလို့သူကဆိုပါတယ်။

ကိုလိုနီခေတ်ရဲ့ အစောဆုံးမြို့ပြထဲမှာပါဝင်တဲ့ စစ်တွေမြို့တော်မှာ ဗြိတိသျှခေတ်လက်ရာတွေဟာ မြို့တော်ရဲ့ထည်ဝါနေတဲ့ အဆောက်အဦးတွေကြားထဲမှာ မေးမှိန်လို့နေပါတယ်။ အဆောက်အဦးတချို့ကို မှုလလက်ရာအတိုင်း မတွေ့မြင်ရတော့ပါ။ 

ပြုံးပြနေတဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့ ဓါတ်ပုံကိုကိုင်ပြရင်း ဒေါ်အေးသောင်းစင်ဟာ သူ့ကိုယ်သူအပြစ်တင်စကားဆိုပါတယ်။

 “ အဲဒီနေ့က အန်တီသားကို ကျောင်းသွားခိုင်းတာ၊ ကလေးက မသွားလိုဘူး ၊ ဒါပေမယ့် ကျောင်းမှာထိုင်ခုံနေရာ ကောင်းရအောင် ဆိုပြီး တမင် အစောဆုံးသွားခိုင်းတာ ” တစ်နှစ်ကိုတစ်တန်းနူန်းနဲ့ ပုံမှန်အောင်မြင်လာတဲ့ သူ့သားဟာ ကိုးတန်းတက်ရမယ့်နှစ်မှာပဲ ဆုံးသွားတာဖြစ်ပါတယ်။

ဒီချောင်းဟာ ပုဏ္ဏားကျွန်းမြို့မှာရှိပြီးတော့ ပုဏ္ဏားကျွန်း- ရသေ့တောင် ကားလမ်းဘေးကနေ သွားရတာပါ။ ဒီချောင်းလေးရဲ့ သမိုင်းက အကောင်းတွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနေဆဲကာလမှာပဲ နိုင်ငံသားကောင်း ရတနာတွေကို အဆုံးစီရင်ခဲ့ဖူးတဲ့ ချောင်းကလေးအဖြစ် သမိုင်းဝင်သွားခဲ့ပါတယ်။

“ကျမတို့မှာ လူကြီးနှစ်ယောက်တည်းနေကြတာ။ သူများတွေလို ထင်းခုတ်ဝါးခုတ်လည်း မလုပ်နိုင်တော့ သူများဆီက ငွေတိုးချေးယူပြီး ငါးခြောက်ရောင်းနေရတာပါ။ အရင်က အထောက်အပံ့တွေရှိတုန်းကတော့ စားသောက်ရေးဖူလှုံပေမယ့် အခုတော့ တော်တော်လေးကျပ်တည်းနေပါတယ်။” လို့ အသက် ၆၅ နှစ်အရွယ် ဒေါ်ဦးမစိန်က တုန်ရီလေးလံတဲ့အသံတွေနဲ့ မေလကုန်ပိုင်းက ပြောပါတယ်။

“ ဖြူစင်ရိုးသားပြီး ဘာမှမသိတက်သေးဘဲ လူ့လောကထဲကို ဝင်ရောက်ဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ အပြစ်ကင်းရှင်းသူတွေကို ခုလိုရက်ရက်စက်စက် ပြုကျင့်လိုက်တာ သိပ်ရင်နာမိတယ်။ ပန်းကလေးတစ်ပွင့်ဖြစ်လာဖို့အတွက် ဖူးငုံတုန်းပဲ ရှိသေးတာကို အညှာကိုချိုးလိုက်ကြတယ်။ သိပ်ရက်စက်ဖို့ ကောင်းကြတယ်။ သိပ်မုန်းဖို့ ကောင်းကြတယ်။ ကျွန်မတို့ သမီးလေးတွေအတွက်လည်း သိပ်စိုးရိမ်တယ်။ ”

ကျောက်ဖြူမြို့နယ်၊ မဒေးကျွန်းတွင် သမ္မတဦးသိန်းစိန်ဦးဆောင်သော အစိုးရလက်ထက် ၂၀၁၀ ခုနှစ်၊ ဇွန်လကပင် စတင်အကောင်အထည်ဖော်လုပ်ဆောင်ခဲ့သော China National Petroleum Corporation (CNPC) ကုမ္ပဏီ၏ ရေနံနှင့် သဘာဝဓာတ်ငွေ့ပိုက်လိုင်းတည်ဆောက်မှု စီမံကိန်းသည် ယခုနှစ်ဆန်းပိုင်းကာလအတွင်းတွင် လည်ပတ်မှုများ စတင်နေပြီဖြစ်သည်။

စကတည်းက အတိုက်အခံ၊ အငြင်းအခုံများဖြင့် ဖွဲ့စည်းခဲ့သော ရခိုင်ပြည်နယ်ဆိုင်ရာ အကြံပေးကော်မရှင်သည် ယခုအချိန်တွင် ၉ လာတာ ကြာမြင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ 

ရခိုင်ပြည်နယ်သည် နိုင်ငံတော်အစိုးရအဆက်ဆက်မှ ပြေလည်အောင်မဖြေရှင်းပေးခဲ့သည့်အတွက် နာတာရှည်ရောဂါနဲ့

မာဂရက်သက်ချာရေးခဲ့သော လေရူးသုန်သုန် (The Gone Wind) စာအုပ်ထဲမှ ဇာတ်ကောင်တစ်ဦးဖြစ်သော ရက်ဘတ်တလာ ပြောခဲ့သောစကားကို အမှတ်ရမိသည်။

“တိုင်းပြည်ပျက်တဲ့ အချိန်နဲ့ တိုင်းပြည်တည်ဆောက်ဆဲ ကာလတွေဟာ စီးပွားရေးလုပ်လို့ အကောင်းဆုံးပဲ” ဆိုသော စကား။

၂၀၁၆ ခုနှစ် သင်္ကြန်ကာလအတွင်း မြန်မာ့တပ်မတော်နဲ့ ရက္ခိုင့်တပ်မတော် AA တို့ရဲ့ တိုက်ပွဲတွေကြောင့် တောတောင်တွေကိုမှီခိုပြီး လုပ်ကိုင်စားသောက်နေသူတွေဟာ မိမိတို့နေရပ်ကို စွန့်ခွာပြီး ဘူးသီးတောင်မြို့နယ် စည်တောင်ကျေးရွာမှာ

ယခုရက်ပိုင်းအတွင်း ရခိုင်ပြည်နယ်တွင် အလှုပ်ခတ်ဆုံးသတင်းမှာ ကျောက်တော်မြို့နယ်၊ ရမ်းချောင်းဒေသတွင် အစိုးရတပ်မတော်နှင့် ရခိုင်လက်နက်ကိုင် အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဖြစ်သည့် ရက္ခိုင့်တပ်မတော်(AA)တို့ကြား တိုက်ပွဲသတင်းဖြစ်သည်။ ပထမတစ်ကြိမ် ၂၀၁၅ မတ်လပိုင်းကုန်လောက်က ပီးချောင်းကြောင်းတွင်တစ်ကြိမ်နှင့် ယခုတစ်ကြိမ်ဆိုလျှင် ရခိုင်မြေပေါ်တွင် နှစ်ကြိမ်တိတိ ရင်ဆိုင်တိုက်ပွဲသံများကို ကြားခဲ့ရပြီးဖြစ်သည်။

အမှုဖြစ်ပွားချိန်သည် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲများနှင့် ထိုင်းစစ်တပ်မှ အာဏာသိမ်းချိန်ဖြစ်နေသည်။ သေဒဏ်အဖြစ် အမိန့်ချမှတ်လိုက်ချိန်တွင်လည်း ထိုင်းနိုင်ငံ၏ စီးပွားရေးမှာ ဇောက်ထိုးကျနေခြင်းများအပြင် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ အရေးပါသော စီးပွားရေးတစ်ခုဖြစ်သည့် ခရီးသွားလုပ်ငန်းများအား မထိခိုက်စေရန်အတွက် မိမိတို့ထိုင်းလူမျိုးများသည် လူသတ်မှုကို ကျုးလွန်သူများ မဟုတ်ကြောင်းနှင့် နိုင်ငံခြားခရီးသွားများအနေဖြင့် စိုးရိမ်စရာ မလိုကြောင်းကို ပြသလိုသည့် သဘောကိုလည်း ဆောင်နေပေသည်။